Zoals beloofd heb ik deze ochtend enkele foto’s genomen van het hotel/camping waar wij afgelopen nacht verbleven. Sprookjesachtig toch hé. Tijdens onze roadtrip kregen we honger en er was een Geomuseum in Evje dat ons toch wel een mooie picknickplaats zou aanbieden. En of, maar wij als brave Belgen durfden natuurlijk geen gebruik te maken van de picknickbanken zonder eerst het museum bezocht te hebben. Het was een allegaartje van oudheden, maar enfin, we hadden onze plicht vervuld en we vonden dat we dan wel recht hadden op het gebruik van de picknickbanken. Het zou voornamelijk gaan over gesteentes, mineralen, maar er was ook van alles anders te zien. Een apotheek van rond 1910. Een schoolinterieur van rond 1900. In Moi had Gery nog een eenvoudige wandeling gevonden met toch mooie uitzichten. Nu zitten we in Kristiansand. Morgenochtend om 8 uur brengt de Color Line ons, hopelijk, naar het noorden van Denemarken. ...

Deze ochtend was druilerig, maar naarmate de dag vorderde werd het zonniger en zonniger. Op de rit een omgeving gedaan die ons deed denken aan National Park Rondane. Daar zijn we in 2015 geweest. Geen bomen, alleen maar stenen, mos en hier en daar een struikje, het was in de kommune Vinje. De kleine struiken die gaan zo plat mogelijk tegen de grond liggen om toch de gure winter omstandigheden te overleven. Onderweg moesten de benen even gestrekt worden en waar kan dat anders dan naast een idyllisch watertje. In Valle aangekomen, had Gery een wandeling voorzien. Zoals gewoonlijk, liepen we wat verloren, het was warm de eerste keer boven de 16 graden en ik had mijn winterbroek nog aan. Dus al zeurend altijd naar boven, maar opgeven hoort daar niet bij, we zullen die hut vinden kost wat kost. En wat voor een hut, niet te geloven. Het logboek dateerde van 2010, maar ons inziens is die hut veel jonger. Er staan zelfs pantoffels die je kan dragen. Het is niet de bedoeling dat je daar overnacht, maar de dag doorbrengen dat is wel toegestaan, op voorwaarde dat je de hut netjes achterlaat. Toch prachtig! Mijn rode hoofd is op deze foto al wat afgekoeld en een romantisch kiekje zat er wel in. Toen we beneden aankwamen dacht ik: “O nu een fris vruchtensapje met een warme wafel, dat zie ik wel zitten”. Was dat een tegenvaller. Maar open tot 16 uur! Dat is hier wel de gewoonte. Koffie en eetzaken sluiten heel vroeg. ...

De dag begon met een wandeling in Eidfjord. In Eidfjord bevindt zich de grootste pre-historische begraafplaats van West-Noorwegen. Met meer dan 400 graven uit de IJzertijd en de periode van de Vikingen, onderaan een begraafplaats. Op onderstaande foto kan je weer op zoek gaan naar onze camper die ergens geparkeerd staat. Aangezien onze Gery gefacineerd is door watervallen kon hij het niet laten om ook vandaag één te bezoeken. De Låtefossen. Your browser does not support the video tag. Onze tocht bracht ons verder naar het skigebied Røldal. Vroeger waren er nog een 1000-tal staafkerken in Noorwegen. In Røldal staat er nog 1 van de 28 resterende, gebouwd rond 1250, en deze staat ook nog altijd ten dienste van de parochie. Onderaan enkele priesters over de jaren heen. Mooi hé. ...

Echt, wat we vandaag weeral allemaal beleefd hebben, dat hou je niet voor mogelijk. Watervallen a volonté. Deze is de Tvindefossen. Your browser does not support the video tag. Wat ik dus gisteren al aangehaald had, was de netheid en de voorzieningen hier in Noorwegen. Ze geven er zelfs een twist aan om zoveel mogelijk natuurbeleving te hebben. Zelfs als je naar het toilet moet. Als het niet goed lukt, kan je je altijd concentreren op de stroming van het water. Een tweede waterval onderweg was de Skjervsfossen Your browser does not support the video tag. ...

Had ik op voorhand geweten hoe de bergpas eruit zou gezien hebben, dan had ik vannacht geen oog dichtgedaan. Het begon allemaal heel zachtjes. Tot er geen bomen meer waren. En toen ook geen weg meer, leek het. Ofwel een weg maar dan de ene na de andere haarspeldbocht. 25 km afzien. En dan die sneeuw. En toen waren we boven, moesten we daarvoor nog betalen ook! Op 1315m hoogte. Boven was het enorm winderig en koud, niet van de verschieten dat er nog ijs ligt op het meer. De volgende uitdaging was de langste autotunnel van de wereld doorrijden, de Laerdalstunnel, 24,5km lang. Onderweg werden we wel getrakteerd op een lichtspektakel. Aangekomen in Flåm, leek ons dat veel te druk. We zijn doorgereden tot Aurland. Daar las ik op recenties van de camping dat er otters zaten. Wij dus op zoek naar die otters, die we dachten nooit te zullen zien. Waarschijnlijk zijn die diertjes wel schuw. Op een gegeven moment kwamen we aan het Aurlandsfjord, weeral verstomd van hoe mooi het daar wel is. ...

Op weg naar de Brenndalgletsjer. De wandeling naar de Brenndalgletsjer was 3,6km en ze gaven een richttijd aan van 1,5uur. Dat zegt al genoeg. Volgens de Noren is het een familiewandeling, maar wij zijn geen Noren, wij zijn alleen de dijk naast de grote Nete gewoon. De wandeling was voor een groot deel goed te doen, alleen de laatste 500 meter was moeilijk en glad. De gletsjer kwam korter en korter bij. Op de terugweg wou ik de hut toch eens gaan bekijken die ik op de heenweg al had gezien. Fantastisch, er lag ook een logboek waarin ik onze namen geschreven heb. Samen met die gletsjer maakt het toch een enorme indruk op een mens. Waar we de camper geparkeerd hadden stonden een paar mooie huizen, wat moet het zalig zijn om in zo’n schilderachtig huis te kunnen wonen. Kan iemand onze camper terugvinden op deze foto? Op onze roadtrip zijn we niet alleen moeten stoppen voor rendieren, maar ook voor koeien op de weg. En ook voor geiten. Al waren die reeds van de baan toen wij moesten passeren. De Bøyagletsjer is van heel kort bereikbaar, er is vlakbij zelfs een restaurant en souvenirshop. Aan de Bøyagletsjer mondde een rivier uit in het gletsjermeer. Op deze foto is het verschil tussen gletsjerwater en rivierwater duidelijk te zien. Na een lange gletsjertocht zijn we beland op een camping in Luster. Een beetje genieten van het mooie weer. ...

Tot deze middag zijn we nog even in het mooie Geiranger gebleven. Er was een ijzeren trap naar de bovenkant van de grote waterval die uitmondt in het fjord en Gery wou die wel eens zien. Hij dus naar boven waar hij dit heeft gefilmd. Je ziet beneden de campers op de camping staan en er is ondertussen al een nieuw cruiseschip gearriveerd. Your browser does not support the video tag. Natuurlijk kon hij het daar niet bij laten en is hij nog verder doorgegaan tot aan het eerste kruispunt van wandelwegen. In het afdalen heeft hij het aantal trappen geteld dat hij gedaan heeft. 1210 in totaal. Natuurlijk zit hij nu met zere benen :-) We vonden de beste manier om de Geiranger te verlaten via de Geiranger fjord en er is een mogelijkheid, namelijk de enige veerdienst, die gaat van het dorp Geiranger naar Hellesylt. Je vaart dan door de volledige Geiranger fjord naar de Sunnylvfjord. Een mooie manier om zo afscheid te nemen. Wij zijn niet in het schip gaan zitten en hebben altijd buiten gestaan om te genieten van het prachtige landschap. Onderweg vaar je nog langs de beroemde 7 zusters waterval. In Hellesylt kwamen we weer een bizarre nummerplaat tegen. Nu zijn we voorbij Olden, en staan we op een werkelijk prachtige camping gelegen aan een meer. ...

Vandaag zijn we verder doorgereden naar ‘fjordenland’. Al die prachtige fjorden uitgesneden tussen de bergen. Het heeft iets. We moesten wel een flinke omweg maken want weg 63, de beroemde Trollstigen weg, is afgesloten tot 14 juli. Er was veel steenslag tijdens de winter en er is een groot onderhoud nodig. Jammer want deze weg schijnt prachtig te zijn om te rijden volgens velen. Door de omweg hebben we weeral een veerboot moeten nemen. Het zal niet de laatste zijn. Om dan uiteindelijk te arriveren aan het ‘fjord der fjorden’ Geiranger fjord. Het uitzicht voor je afdaalt naar het fjord is werkelijk fenomenaal. Elke foto zou dit onrecht aandoen. We waren natuurlijk niet alleen want in de Geiranger lag al een groot cruiseschip te blinken. ...

Tussen de buien door deze ochtend in Oppdal nog een mooie wandeling gedaan. Wat zo fantastisch aan Scandinavië is dat zijn de grilplaatsen. Zo maar in het wild is alles voorradig om een barbeque te doen. Het enige dat je moet meebrengen is het eten. Wel jammer van de plastieken stoelen, weg authenticiteit. Die natuur, nog elke dag zijn we verbaasd. We zagen onderweg ook nog een haas en een mannetje geelgors foerageren. Momenteel zitten we onder de Trollveggen en onderweg kwamen we een schilderachtig kerkje tegen. Wel jammer, haast al de kerken zijn heel beperkt geopend. De kerkhoven zijn één met de natuur, niet op een rijtje mooi gesorteerd, nee hoor gewoon kris kras door elkaar in het veld. ...