Deze ochtend was druilerig, maar naarmate de dag vorderde werd het zonniger en zonniger.
Op de rit een omgeving gedaan die ons deed denken aan National Park Rondane. Daar zijn we in 2015 geweest.
Geen bomen, alleen maar stenen, mos en hier en daar een struikje, het was in de kommune Vinje.
De kleine struiken die gaan zo plat mogelijk tegen de grond liggen om toch de gure winter omstandigheden te overleven.
Onderweg moesten de benen even gestrekt worden en waar kan dat anders dan naast een idyllisch watertje.
In Valle aangekomen, had Gery een wandeling voorzien.
Zoals gewoonlijk, liepen we wat verloren, het was warm de eerste keer boven de 16 graden en ik had mijn winterbroek nog aan.
Dus al zeurend altijd naar boven, maar opgeven hoort daar niet bij, we zullen die hut vinden kost wat kost.
En wat voor een hut, niet te geloven.
Het logboek dateerde van 2010, maar ons inziens is die hut veel jonger.
Er staan zelfs pantoffels die je kan dragen.
Het is niet de bedoeling dat je daar overnacht, maar de dag doorbrengen dat is wel toegestaan, op voorwaarde dat je de hut netjes achterlaat.
Toch prachtig!
Mijn rode hoofd is op deze foto al wat afgekoeld en een romantisch kiekje zat er wel in.
Toen we beneden aankwamen dacht ik: “O nu een fris vruchtensapje met een warme wafel, dat zie ik wel zitten”.
Was dat een tegenvaller.
Maar open tot 16 uur! Dat is hier wel de gewoonte. Koffie en eetzaken sluiten heel vroeg.
Gelukkig was er een tankstation waar ze een lekker koel sapje verkochten en dat hebben we ons dan ook meer dan laten smaken.
Op zoek naar een camping kwamen we een prachtig hotel tegen waar je evenzeer kan kamperen.
Het Sølvgarden Hotell.
Morgenochtend zal ik een foto nemen, echt een pracht van een gebouw.
En het uitzicht mag er ook zijn.
