Nee, nee, we zitten niet in Asjemenou. Asjemenou zeiden we allebei nadat we gezien hadden wie er eigenlijk in die nestkast zat voor de sperweruil. Zie blogpost “Finland” van 5 juni. Het was niet Loeki de Leeuw, maar Donald Duck himself. Vandaar die pluimen.
Na het stralende weer van gisteren, was het vandaag een echte regendag.
Dus hebben we een heel eind gereden.
Het was weeral een spectaculaire rit met nog heel veel sneeuw.
Gelukkig niet op de weg.
Onvoorstelbaar hoe koud het hier moet zijn, gezien er nu nog steeds zo veel sneeuw ligt.
Hadden we deze rit kunnen doen met zonnig weer dan was het weer de ene postkaart na de andere geweest.
Met momenten was de natuur echt angstaanjagend, vooral op de hoogvlakte.
Als je daar vast komt te zitten met je sneeuwscooter dan is je laatste uur geteld want je bevriest ter plaatse.
Heel raar dat er soms ergens in het midden van de vlakte een sneeuwscooter staat.
Waarschijnlijk is die ondergesneeuwd en niet meer teruggevonden.
Overal water, water en nog eens water, niet te geloven.
De landschappen zijn hier zo indrukwekkend.
De bergen, het water, het groen van het gras, precies een schilderij.
We zijn gestopt in Birtavarre.
Koud hè.
Gelukkig hebben we een warme kachel om onze voeten aan te warmen.
Morgen wordt er een zonnige dag voorspeld, dan gaat de tocht naar Senja.